dinsdag 1 juni 2010

Reisverslag 30 en 31 mei 2010

FVS_1266
Research op Enggros, zaterdag 30 mei
Zwetend voor ons guesthouse op de campus, na een drukke dag. Meest imponerend was de boottocht naar Enggros, een eiland vlak voor de kust, dicht bij Jayapura. Vanuit een stedelijk gebiedje duiken we ineens de natuur in. Een ronde baai met donker blauwgroen water, overal uitzicht op heuvels, en in de verte de hogere bergtoppen. We zitten in een puntige prauw met buitenboordmotor, de voorplecht smakt na elke golf terug op het water. Enggros is een dorp op palen. Bij eb is het droog onder de huizen en lopen er vooral varkens en honden rond, bij vloed staan de huizen in het water. Een soort oervorm van een dorp, helemaal passend in het licht en het landschap. De palen waarop de huizen en steigers staan steken grafisch af tegen het water en de heldere lucht erachter. We lopen van de aanlegsteiger naar de immense kerk met het rode dak. In Papua krijgen steeds meer dorpen een eigen kerk, vertelt Jeroen later. Liefst zo groot mogelijk. De kerk speelt een belangrijke rol in het verbinden van mensen, de kerk biedt voor velen hoop. Het is een veilige plek in een land waar ze worden gemarginaliseerd, zo zal ik het maar noemen. Ik kom hier later zeker op terug. En misschien is het verlangen naar grote kerken ook wel een reactie op de alom tegenwoordige Islam.
Met Fokke praat ik over de aanpak van Dansende Portretten. We zijn onzeker of het lukt om kinderen spontaan voor de camera te laten dansen, bewegen. De camera staat dichtbij, we willen graag dat ze in de camera kijken en we willen ze het liefst filmen met z'n 2-en of 3-en. Terwijl de cultuur nou juist heel erg op 'samen doen' is gericht. Samen met z'n allen de Joshim dansen bijvoorbeeld, de lokale dans. We vinden 2 prachtige locaties; eentje op de steiger tussen de houten huizen en een op het strand. We maken proefopnames met een aantal kinderen, zien hoe het licht valt en rekenen goed uit of het allemaal gaat kloppen morgen. In het donker varen we terug naar het vasteland. Het belangrijkst morgen is: contact maken. En dat gaat in Papua gemakkelijk, als je je zelf maar openstelt. Je groet; selamat pagi, selamat siang, selamat sore, selamat malam, al naar gelang het tijdstip van de dag, en iedereen groet belangstellend terug.
Intussen regent het voor ons huisje. We gaan slapen, ik duik onder mijn muskietennet.

FVS_6068
Opnames Dansende Portretten, zondag 31 mei 2010
Vannochtend opnieuw naar Enggros, na het onweer gisteren is het heet en benauwd. Ik film stukjes van de kerkdienst en van de spelletjes die elke zondag met de ruim 200 kinderen worden gespeeld: zaklopen, touwtrekken en kroepoekhappen. Overblijfselen uit de tijd dat Papua nog een kolonie was van Nederland natuurlijk. Fokke is moe na een nacht nauwelijks te hebben geslapen. Hij mag slapen in het huis van Margriet. Margriet is rond de 60 jaar, geboren en getogen in Enggros en spreekt perfect Nederlands. Geleerd als kind en goed onderhouden omdat een deel van haar familie in Nederland woont. Een leuke vrouw, ze kan goed vertellen en kookt fantastisch. De geroosterde vis en de groenten, de gevulde inktvis. Verrukkelijk. Om 3 uur beginnen we met de shoot voor de Dansende Portretten. Albert, de godsdienstleraar die ook alle spelletjes vandaag leidt, heeft een aantal kinderen meegenomen naar de steiger. Natuurlijk is er verlegenheid, en we moedigen de kinderen hard aan, we klappen, zingen en Albert speelt gitaar. We bedenken ook allerlei grappige bewegingen, ze doen kikkers na, vogels, kippen. Later verhuizen we naar het strand. Het gaat super. De kinderen zijn sterk en expressief. Fokke fotografeert ze ook als ze zwemmen, voetballen, uitgelaten spelen. Als het me te heet wordt spring ik met mijn kleren aan in de lauwe zee. De resultaten zijn pas later te zien, als ik al het materiaal heb gemonteerd, hieronder vast een impressie met foto's van Fokke. Komend weekeinde hebben we een tweede shoot voor Dansende Portretten, in Depapre, waar we ook aan het strand gaan slapen.

FVS_5984

FVS_8217

FVS_6607

FVS_6702

FVS_7753

2 opmerkingen:

  1. Boeiend, prachtige foto`s ook. Wachten met spanning op het vervolg. Liefs en groeten van Jeanne en Evert.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zit nog een beetje te klunzen want vorige bericht is verdwenen, maar in ieder geval zie ik je al op zo'n bootje scheuren, wat moet dat een bijzondere ervaring zijn en vooral de sfeer zal heel anders zijn dan wij westerlingen gewend zijn. Ben benieuwd naar het vervolg en heb in de tussentijd alvast een heeeeerlijk witje voor je gereserveerd! Groetjes Wilma.

    BeantwoordenVerwijderen